Rojiblanco

Επειδή πολύ έχω ασχοληθεί με τη Juve εδώ στο blog και μιας και ο Alex δεν παίζει ακόμα λόγω τραυματισμού είναι καιρός να ασχοληθώ και λίγο με την άλλη μεγάλη μου αγάπη, την Atletico Madrid!

Η μεγάλη ομάδα της Μαδρίτης λοιπόν (δε θέλω να αρχίσω να λέω για τη μισητή συγκάτοικο γιατί θα με κόψει η λογοκρισία του γούγλη) έχει αφήσει πλέον πίσω της τα ντροπιαστικά χρόνια στα οποία την οδήγησε ο εισαγγελέας της Μαδρίτης (και στην Ισπανία μας κυνηγάνε οι δικαστές όπως και στην Ιταλία) και ξανακάνει την αντεπίθεσή της στο Ισπανικό πρωτάθλημα θέλοντας να γυρίσει στα ένδοξα χρόνια του παρελθόντος, όταν το 1996 είχε κερδίσει το νταμπλ λίγο πρίν καταδικαστεί ο πρόεδρός μας και πέσουμε στη Segunda Λόγω χρεών.

Ας τα αφήσουμε όμως αυτά, είναι για άλλο post. Η ομάδα φέτος ήταν έτοιμη για πολύ καλή πορεία στο ισπανικό πρωτάθλημα. Πολλοί τραυματισμοί όμως την έχουν αφήσει σχετικά πίσω στην 4η θέση μετά από 13 αγώνες. Συνεχείς τραυματισμοί βασικών παικτών έχουν αναγκάσει τον προπονητή Jesus Garcia Pitarch να δοκιμάζει συνεχώς νέα συστήματα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της ομάδας είναι η πολύ καλή άμυνα, μιας και έχει δεχτεί μόλις 9 γκολ σε 13 αγώνες στο πρωτάθλημα (2η καλύτερη άμυνα μετά την Χετάφε και μαζί με τη μισητή συγκάτοικο), κυρίως λόγω του τερματοφύλακά μας Leo Franco, αλλά και (γιατί όχι) του "δικού μας" Γιούρκα Σεϊταρίδη. Η καλή φόρμα του "πορτιέρο" μας φάνηκε και στο παιχνίδι του Σαββάτου απέναντι στη Betis όπου απέκρουσε 2 πέναλτυ στο δεύτερο ημίχρονο και κερδίσαμε 0-1 μέσα στο Manuel Ruiz de Lopera.

Τώρα είμαστε μόλις 6 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Barcelona (την οποία πέρυσι είχαμε κερδίσει και στους 2 αγώνες) και ελπίζουμε τουλάχιστον να βγούμε την επόμενη σεζόν στο Champions League.

VAMOS ROJIBLANCOS!