ναι ναι ζω ακόμα...ο τόπος μας όμως?

Χαίρεταιαιαιαιαι
μετά από πολύυυυυυυυυυυυυ καιρό είπα να ξαναθυμηθώ τούτην εδώ τη γωνιά μου
δουλειά δεν έχουμε, ξεκουραζόμαστε, στο τσακίρ κέφι κάθε μέρα, γλεντάμε...
χαχα
καλό το χιούμορ μου ε?
anyway άλλη φορά αυτά

ναι ναι όντως ζω ακόμα, όπως λέει και ο τίτλος του ποστ αυτού
το θέμα είναι - ο τόπος μας ζει? και αν ναι για πόσο ακόμα?

με αφορμή τις εκλογές είπα να κατέβω μια βόλτα στην πατρίδα μου (κάτω από το αυλάκι...πολύ κάτω... Καλαμάτα μεριά) να ψοφίσω και εγώ!
τι ήθελα και κατέβαινα???
μέχρ την Τρίπολη καλούτσικα είναι τα πράγματα! από εκεί και πέρα μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα που λέει και το τραγούδι (ποιο τραγούδι ρε δικέ μου - τα έχω χάσει)...από την τρίπολη μέχρι την Τσακώνα (όρια μεσσηνίας αρκαδίας) ΟΛΑ ΜΑΥΡΑ!!! Πράσινο τίποτα δεν κυκλοφορεί! Ούτε αυτοκίνητα που λέει ο λόγος! Μαύρα τα βουνά, μαύροι οι κάμποι...τα μόνα που δεν είναι μαύρα είναι τα σπίτια που λογικά οι άνθρωποι με αυτοθυσία τα έσωσαν, γιατί όντως εκεί καμμένα σπίτια δεν είδα (άντε 1-2 πανάρχαια γκρεμισμένα). Αυτό είναι βέβαια περίεργο γιατί έβλεπες να είναι καμμένο όλο το γύρω γύρω και μόλις έφτανε στη μάντρα τίποτα, μέσα το γκαζόν πράσινο!! Τι θα τράβηξαν οι άνθρωποι.......

anyway, ψυχοπλακώθηκα που τα είδα έτσι...πότε θα ξαναγίνουν πράσινα εκεί κάτω ένας Θεός ξέρει!

σας έφτιαξα τη μέρα ε? τι ήθελα και έγραφα θα λέτε ε? δεν πειράζει, δυστυχώς στη ζωή υπάρχει και πολλή θλίψη, γι'αυτό κρατήστε σαν κόρη οφθαλμού τις χαρούμενες στιγμές όσο λίγες και να είναι

Φιλάκια