το ελληνικό El Classico ... (Ποιο?????)

Αρχίζει το ματς αδειάσαν οι δρόμοι
Η ώρα ζυγώνει αρχίζει το μάτς
Αρχίζει το ματς ερήμωσε η πόλη
Τρεχάτε κι αρχίζει το ματς
Πω πω γουστάρω να βλέπω κασκόλ
Να βλέπω σημαίες να μπαίνουνε γκολ
Πώς μας ενώνει και πως μας δονεί
Του Διακογιάννη η φωνή
Αρχίζει το ματς Παράταμε τώρα
Πλησίασ' η ώρα Αρχίζει το ματς
Αρχίζει το ματς Κανείς μην κουνιέται
σωπάστε Κι αρχίζει το ματς
(stixoi.info)

Ποιος δε θυμάται το κλασσικό τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη με το οποίο όλοι μεγαλώσαμε και ακουγόταν πάντα πριν από κάθε μεγάλο ποδοσφαιρικό αγώνα?
Ωραίες αναμνήσεις μας φέρνει το άκουσμα αυτού του τραγουδιού, γιατί θυμόμαστε τα μεγάλα ντέρμπι του παρελθόντος της δεκαετίας του '90 (την οποία και θυμάμαι εγώ λόγω ηλικίας). Αναμνήσεις που δυστυχώς δε θα έχει η νέα γενιά, γιατί μεγάλα παιχνίδια δεν υπάρχουν δυστυχώς πια! Και όταν λέω μεγάλα παιχνίδια δεν εννοώ μόνο από πλευράς θεάματος, αλλά και από πλευράς πάθους, αγωνιστικότητας, έντασης και θέλησης για τη νίκη!

Χτες που λέτε λοιπόν ήταν Κυριακή (σιγά το νέο θα μου πείτε!). Είπα και εγώ να πάω με ένα φίλο να δω το ματς! Γάβρος αυτός (όχι φανατικός) πρώην γάβρος εγώ (δηλαδή αντιπαναθηναϊκός) είπαμε να δούμε το "ντέρμπι" σε μια καφετέρια στο κέντρο. Και οι δυο μας βαρεθήκαμε τη ζωή μας!!

Αλλά πως να μην τη βαρεθούμε όταν βλέπεις ένα τέτοιο "ντέρμπυ"? Το πρώτο ημίχρονο ήταν για τα μπάζα! Ο Ολυμπιακός είχε τον "έλεγχο" του παιχνιδιού μιας και ο Παναθηναϊκός ήταν ΟΛΟΣ πίσω και απλά έκανε μερικές αντεπιθέσεις (εξου και 2 ψιλο-ευκαιρίες που έκανε) αλλά ο γάβρος ΤΙΠΟΤΑ! Και βλέπω στα στατιστικά του ημιχρόνου 4 σουτ ο βάζελος 6 ο γάβρος και λέω τι έγινε ρε παιδιά? Άλλο παιχνίδι βλέπουμε εμείς?

Δεύτερο ημίχρονο, μπαίνει ένα πολύ ωραίο γκολ από τον Θανασάκη (αυτά σε μαθαίναμε ωρέ στην Καλαμάτα???) και λέμε ατσαααα τα πιάσαμε τα λεφτά μας τώρα θα δούμε ματς! Έλα όμως που και πάλι τίποτα! Ο βάζελος βγήκε λίγο πιο μπροστά, αλλά ο γάβρος πάλι ΤΙΠΟΤΑ, εκτός από την μεγάλη ευκαιρία στο τέλος που την έπιασε ο απίστευτος ΕΜΠΕΝΤΕ! Πλάκα πλάκα αυτός είναι μεγάλος πορτιέρης!!

Για να αφήσω την ανάλυση του παιχνιδιού και να ξαναγυρίσω σε αυτά που έλεγα στην αρχή...το χθεσινό "ντέρμπυ", το ελληνικό "El Classico" όπως το ονομάζουν οι δημοσιογράφοι μόνο ντέρμπυ δεν ήταν! Αν πήγαινε κανείς να δει παιχνίδι της Γ κατηγορίας περισσότερο θα ευχαριστιόταν. Τουλάχιστον εκεί βλέπεις και κανέναν έλληνα παίκτη να πάιζει παθιασμένα! Που να ξέρει ρε παλικάρια ο Βίκτορ, ο Μπόρχας, ο Ζεβλάκοφ, ο Σέζαρ, ο Μόρις, ο Σέριτς, ο Ρομέρο, ο Μάριτς και ο Ντομί τι εστί ντέρμπυ "Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός" αν δεν το έχουν βιώσει στο πετσί τους? Οι άνθρωποι είναι επαγγελματίες και το βλέπουν σαν άλλο ένα παιχνίδι! Που να βρουν την ψυχική δύναμη να παίξουν σαν θηρία να κερδίσουν τον αιώνιο αντίπαλο που τόσο μισούν??? Οι φίλαθλοι να έπαιζαν μέσα θα βλέπαμε καλύτερο παιχνίδι!

Ένα ντέρμπυ λοιπόν μόνο στα χαρτιά, χωρίς πάθος, δύναμη ή θέληση! Ένα ντέρμπυ χωρίς θέαμα και φάσεις! Και μου άρεσε πως στο συνδρομητικό κανάλι που έδειχνε τον αγώνα, πριν από το παιχνίδι για να μας δείξει το τι θα επακολουθήσει έδειχνε στιγμιότυπα από ντέρμπυ ξένων χωρών... "Ρεάλ - Μπαρτσελόνα", "Μαν. Γιουνάιτεντ - Λίβερπουλ", "Ίντερ - Μίλαν", "Σέλτικ - Ρέιντζερς" και σκεφτόμασταν με το φίλο δίπλα ότι 1000 φορές να βλέπαμε κάποιο από αυτά σε απανάληψη, παρά το ελληνικό σε ζωντανή μετάδοση!

επομένως, σαν ένας μικρός φίλαθλος, παρακαλώ πολύ τους δημοσιογράφους ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΗ ΦΡΑΣΗ "El Classico" ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΤΟ "ΝΤΕΡΜΠΥ". Είναι ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ!